ครั้งแรกเที่ยวแขวงเชียงขวาง หมู่บ้านม้ง ทุ่งไหหิน มรดกโลก สปป.ลาว

เที่ยวแขวงเชียงขวาง สปป.ลาว  ทริปนี้ผมไปช่วงต้นเดือนมีนาคม 63 นั่งรถโดยทัวร์โดยสารจากนครหลวงเวียงจันทน์-แขวงเชียงขวาง ระยะทาง 424 กิโลเมตร ใช้เวลาเดินทาง 8-9 ชั่วโมงใครจะไปเชียงขวางผมแนะนำให้ขึ้นรถเที่ยว6 โมงเช้า ไปถึงเมืองโพนสะหวัน แขวงเชียงขวางก็เย็นพอดีครับ แขวงเชียงขวางไปได้สองเส้นทางสายเหนือจะผ่านเมืองวังเวียง จนถึงสามแยกเมืองพูคูน แล้วเลี้ยวขวา ส่วนสายใต้จะผ่านแขวงบอลิคำไซ รถโดยสารที่ผมนั่งเขาพาไปทางสายใต้มันถึงเร็วกว่าครับ ถนนขึ้นเขาทั้งสองเส้นทาง ค่ารถโดยสารคนละ 110,000 กีบ รถไม่มีห้องน้ำ ใครจะเดินทางต้องเตรียมตัวให้พร้อม ยาดมน้ำดื่ม มีแวะทานข้าวเที่ยงระหว่างทางและก็จอดแวะข้างทางให้ผู้โดยสารทำธุระส่วนตัวด้วยครับ(ป่าข้างทาง) สำหรับใครไม่อยากนั่งรถโดยสาร หรือใครอยากนั่งเครื่องบินจากเวียงจันทน์มาก็ได้ที่เชียงขวางมีสนามบินครับ 

    แขวงเชียงขวางมีแหล่งท่องเที่ยวสำคัญคือ ทุ่งไหหิน ซึ่งเป็นมรดกโลก ของสปป.ลาว ทุ่งไหหินที่เแขวงเชียงขวาง มีหลายที่ครับแต่ในทริปนี้ผมเลือกเที่ยวทุ่งไหหิน1 อยู่ห่างจากตัวเมืองโพนสะหวันไม่ไกล

 หลังจากผมเดินทางมาถึงเมืองโพนสะหวันผมให้สามล้อมาส่งผมที่โรงแรมดอกคูน ผมจองผ่าน Agoda โรงแรมอยู่กลางตัวเมืองโพนสะหวันครับ มีทั้งห้องแอร์และห้องพัดลม ที่พักมีมอไซค์ให้เช่าด้วยครับ  ราคาที่พักไม่แพงครับ 85,000 กีบ ผมถึงที่พัก 17.00 น.เช็คอินเสร็จก็เดินไปหากินข้าว โรงแรมที่ผมนอนอยู่ไม่ไกลจากตลาดกลางคืน ประมาณ 300 เมตร กินเมนูปิ้งตีนไก่ ไม้ละ 2,000 กีบ แล้วก็ปิ้งเป็ด อาหารเย็นมื้อแรกที่เชียงขวาง จากนั้นก็เข้าที่พักรีบนอนตื่นแต่เช้าไม่ได้อาบน้ำเพราะตอนผมไปอากาศเย็นมากๆ 13 องศา ขับมอไซค์ไปเที่ยวตลาดเช้าน้ำหงำ ซึ่งเป็นตลาดประจำเมืองโพนสะหวัน แขวงเชียงขวาง ตลาดใหญ่มากๆ อาหารป่าเยอะ คนมาเดินตลาดก็เยอะมากๆ ใครมาเที่ยวเชียงขวางไม่ได้มาเดินตลาดเช้าน้ำหงำถือว่าพลาดมากๆ แม่ค้าในตลาดส่วนใหญ่เป็นชนเผ่าม้งค้าขายเก่งครับ เดินตลาดเสร็จผมก็กลับมาอาบน้ำแล้วก็นั่งกินข้าวเช้าที่ซื้อมากจากตลาด ข้าวเหนียวปิ้งเนื้อควายและอั่วพริกยวก อร่อยแปลกดีครับ จากนั้นก็ขับรถไปเที่ยวทุ่งไหหิน 1  ขับรถไปตามจีพีเอส แล้วก็ดูแผนที่เส้นทางที่โรงแรมให้ฟรี อยู่ห่างจากโรงแรมที่ผมพัก 8 กิโลเมตรออกไปทางเมืองคูน บรรยากาศภายในทุ่งไหหินมีทั้งหลุมระเบิดขนาดใหญ่และไหหินเก่าตั้งอยู่เนินภูเขาเป็นจำนวนผมไปถูกช่วงจังหวะทีมงานโบราณคดี สปป.ลาว กำลังขุดสำรวจเจอกระดูกมนุษย์พอดีผมเลยขอเข้าไปถ่ายรูปใกล้ๆเจ้าหน้าที่เขาใจดีมากๆครับ จากที่ผมสังเกตุดูคาดว่าใต้ไหหินน่าจะเป็นหลุมฝังศพครับ ด้านหน้าจุดขายตั๋วเข้าชมทุ่งไหหินมีร้านกาแฟสดขายด้วยครับ สำหรับค่าเข้าเที่ยวทุ่งไหหินคนละ 10,000 กีบ ครับ จากนั้นผมก็ขับรถมอไซค์ไปทางเมืองคูน ออกมาจากตัวเมืองโพนสะหวันประมาณ 9-10 โมง ภูเขาที่นี่เป็นหัวเขาหัวโล้นแปลกมากครับแทบจะไม่มีต้นไม้เลยถ้าไปช่วงหน้าฝนคงเขียวสวยงามน่าดู

ระหว่างทางไปเมืองคูนจะมีหมู่บ้านทำเส้นเฝอขายทั้งหมู่บ้าน เป็นเฝอเส้นสด เขาว่ากันเส้นเฝอเชียงขวางเป็นเส้นเฝออร่อยที่สุดในสปป.ลาว มาถึงทั้งทีผมแวะเข้าไปดูชาวบ้านทำเส้นเฝอสดขายแล้วก็ชิมเมนูเด็ด ตำเส้นเฝอและเฝอเชียงขวาง ขายไม่แพง ถ้วยละ 15,000 กีบ อร่อยแซ่บๆ จากนั้นก็ขับรถไปเที่ยวเมืองคูน เป็นเมืองเอกเก่าแขวงเชียงขวาง ที่เมืองคูนส่วนใหญ่เป็นหมู่บ้านชนเผ่าไทพวน ที่เที่ยวเมืองนี้จะเป็นวัดเก่าโบราณพระธาตุโบราณครับ แล้วก็ขับรถชมรอบๆเมืองเอาบรรยากาศแล้วก็ขับรถกลับมาที่เมืองสะโพนสะหวัน กินข้าวเย็นนอนพักเอาแลง ตื่นเช้าขับรถไปเที่ยวทางเมืองคำ ไปเที่ยวหมู่บ้านม้งที่เอาลูกระเบิดมาทำเสาบ้าน รั่วบ้าน เดินเที่ยวตามหมู่บ้านม้ง บ้านนาคำแพง เด็กๆม้งน่ารักมากครับ แล้วผมก็เลือกนอนค้างคืนที่บ้านหนองเป็ด ในคืนที่ 3 อยู่ห่างจากตัวเมืองโพนสะหวันประมาณ 30 กิโล รอเที่ยวตลาดนัดชนเผ่าวันเสาร์ คนท้องถิ่นจะเรียกว่าตลาดบ้านหนองเป็ด ซึ่งเป็นตลาดขนาดใหญ่มากๆ ทุกเช้าวันเสาร์พี่น้องหลากหลายชนเผ่าจะเอาสินค้าเกษตรอาหารป่ามาขายตลาดแห่งนี้ ใครจะไปเที่ยวตลาดนี้ต้องไปแต่เช้าตี 4-ก่อน 6 โมงครับ สายกว่านี้ของเริ่มหมดแล้วครับ เพราะแม่ค้าในตัวเมืองเขาจะออกมาซื้อสินค้าแล้วเอาเข้าไปขายในตัวเมืองโพนสะหวันครับ ผมกินข้าวเช้าในตลาดเมนูเดิมเฝอเชียงขวาง ผมลืมบอกใครจะมาเที่ยวเชียงขวางไม่ว่าหน้าไหนอย่าลืมหยิบเสื้อแขนยาวมาด้วยครับ เพราะว่าเมืองนี้อากาศเย็นทั้งปีมีแต่ภูเขา หนาวสมชื่อเมืองเชียงขวางเมืองหนาวสาวงาม หลังจากกินข้าวเช้าเสร็จผมก็กลับมาอาบน้ำที่โรงแรมผมพักที่บ้านหนองเป็ด แล้วก็ขับรถกลับมาตัวเมืองโพนสะหวันระหว่างทางก็แวะถ่ายรูปภาพจุดที่วิวสวยๆเดินเล่นในตัวเมืองนอนในตัวเมืองโพนสะหวันต่อ 1 คืน เพราะพรุ่งนี้เช้าผมจะเดินทางไปต่อที่เมือง ซำเหนือ แขวงหัวพัน สปป.ลาว เขาว่าเป็นหนึ่งในแขวงที่ไปยากที่สุดใน สปป.ลาว ขึ้นภูเขาตลอดเส้นทาง แล้วเจอกันบทความหน้าครับ